از آرزویش ...

ما 
وارث هزاران آرزوی دوریم
حسرت می بلعیم و تنمان سیر نمیشود
می خوابیم ، خسته بیدار میشویم
میخندیم ، تهی میشویم 
مخدرمان خیابان !
که برای چند ساعتی ، ذهنمان را دور خودش میچرخاند
چیست آرزوی ما 
 که دیر میرسد 
و به مشاممان 
بوی پرک می دهد‌...

مونا فرخی

از آرزویش ......

تعلیمِ رانندگیگمون کنم ۱۹ سالم بود که با رفیقم میرفتم تعلیمِ رانندگی، مربیمون اعتقادی به آموزش توی کوچه و پس کوچه نداشت و اکثرا میرفتیم کمربندی یا جاهای شلوغ،همیشه هم یک فلاسکِ آبجوش همراهش بود و یکی از آرزویش ......ادامه مطلب

 

آجر به آجرش را باور داشتم و نمیدانستم این دیوار، دیوارِ مخروبه ایست !
هرگز گمان نبردم آوارش را اسفند ماهی بر اعتمادم فرو می ریزد که چشم انتظار بهارم...

 

مونا فرّخی

از آرزویش ......

 

 ما عشق را ، داستانی ایده آل خواندیم و
در نهایت به آن لعنت فرستادیم ...
بارها به اشتیاقش اشک ریختیم ،و گاهی از رذالت آن، به تمام باورهایمان ناسزا گفتیم ...
روزی به وجودش بالیدیم و روزی آن را نفی کردیم ...

 عشق سرانجام تمام معادلاتمان را برهم میزند و با نیشخندی دور میشود ‌...

 

 

مونا فرّخی

از آرزویش ......

 

 

فراموشی
پوسته ی شکننده ایست !
به تلنگرِ خاطره ای ،فرو میریزد
حاشا نمی کنم تو را ،
که فراموشی
نجاتم نخواهد داد ...

 

مونا فرّخی 

از آرزویش ......

           مرگ آمد ...
تکه تکه ام را با خود برد
    صدایم را شکست
پیشانیم را خط انداخت
     
 مرگ ، رفتنِ تو بود ...
      برگشت ناپذیر
            ابدی


مونا فرّخی

 

از آرزویش ......

دل کندن از این ساده ترم هست؟؟

گفتی که رود هرکه به سمتِ هدفِ خویش

عاشق به مثال تو ندیدم

خوش رو  که  سلامت برسی مقصدِ در پیش

 

مونا فرّخی

از آرزویش ......

خشتی درد
خشتی اندوه
خشتی  تنهایی
من از عشق، خانه ی آبادی نصیبم نشد ...

 

 

مونا فرّخی

از آرزویش ......

 

 ایستاده ام به پایِ تو

چنان بی منطق 

که هیچ سیلیِ خیرخواهانه ای 

پلک هایم را نیز تکان نخواهد داد ...

 

مونا فرّخی

از آرزویش ......

  دراندیشه امچنان تنهایم که گویی خانه ای دارم پنج برابرِ ماهسالهاست کسی پشت در ایستادهمن اماهرگز به او نخواهم رسید ‌... مونا فرّخی از آرزویش ......ادامه مطلب